We zijn alweer zo’n maand verder in Australië en wat is er ongelofelijk veel gebeurd en gedaan. Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen. Ik heb van heel de reis elke dag een dagboek bijgehouden, maar door een stomme zet, verwijderde ik mijn afgelopen maand dagboek. Maar ik zal maar gewoon proberen een zo’n goed mogelijk overzicht te geven van ons laatste avontuur: roadtrippen langs de oostkust van Australië.

op 26 mei moesten we al vroeg op het vliegveld zijn van Darwin, vanaf hier vlogen we namelijk naar Cairns. In Cairns zouden we dan nog even wachten op Ashley, zij pakt vanuit Brisbane het vliegtuig naar Cairns. Ik en Ashley hebben elkaar ongeveer 5 minuten gesproken in Nederland, maar van het een komt het ander. Nu staat er een maand lang roadtrippen op de planning, ongeveer halverwege komt Amy (Melbourne) ons opzoeken en zij reist tot het einde (Brisbane) mee. In Cairns boekte we een budget room in het party hostel van Cairns; Giligens. Een kamer met 10 personen, zonder raam en een kapotte airco zorgde ervoor dat we zo ziek waren dat er weinig party was voor ons, maar in plaats daarvan trilden onze bedden tot een uurtje of 4. Één groot feest… Vanuit Cairns boekte we onze tour naar het Great Barrier Reef, én of het great was. Minuten lang boven een reuze zeeschildpad zwemmen, Nemo, stingrays en ontelbaar andere vissen gezien. Een geweldige tour met lekker eten en mooi weer, top!

Na een paar dagen Cairns was het dan eindelijk tijd om onze Billy op te halen. Billy is trouwens de naam van de campervan, dan weten jullie dat vanaf nu. Het plan is om vanaf Cairns eerst een paar dagen naar het noorden te gaan en vanaf daar helemaal zuidwaarts tot Brisbane. In het Noorden ligt het bekende regenwoud en dat was dan ook onze eerste stop. Het weer was niet super, maar mooi was het zeker. Billy op de Ferry en weer terug richting Cairns. Ik kan niet heel veel van deze dagen vertellen alleen dat ze héél basic waren. Bijna niet douche, in de regen op de grond je komkommer en tomaten snijden, in de avond een potje kaarten met een glaasje Goon. Goon is hele goedkope wijn, die niemand lekker vind, maar ik krijg het prima weg. 11 dollar voor 4 liter, Maud is gelukkig.

op 1 juni kwamen we dus weer in Cairns aan, want ik had voor die dag mijn twee bungeejumps gepland. Bungeejumpen is iets wat ik heb gezworen nooit in m’n leven te gaan doen, maar vijf dagen geleden besloot ik dit te boeken. Waarom? Ik zou het niet weten! Ik denk dat ik 5 jaar minder lang leef door de stress afgelopen dagen, maar ik heb het gedaan hoor! Met knikkende knietjes ben ik naar boven gelopen en heb me na even twijfelen maar letterlijk naar beneden laten flikkeren. Het was absoluut het engste, maar tegelijkertijd ook het vetste ooit, dus heb ik ook mijn tweede bungee gedaan. Daarna heerlijk na 3 dagen gedoucht bij de gratis Lagoon van Cairns.

Van Cairns na Magnetic Island. Deze periode van Roadtrippen bestond vooral uit slecht weer, gratis kamperen, wildplassen en niet douchen. Onderweg hebben we veel watervallen en National Parks bezocht, die ik overigens een nieuwe naam heb gegeven. National boring parks, ja het klinkt misschien verwend, maar ná tal van watervallen en national parken in de regen had ik het daar wel een beetje mee gehad. Ik was letterlijk toe aan iets leuks, een beetje meer wifi, een douche en een beetje luxe wat op z’n minst net boven de nul-lijn ligt. En in Mission Beach vonden we dat bijna allemaal. In het plaatselijke café, hadden we wifi, op de betaalde camping een douche en aan het strand de zon. Nadat we ons culinair hoogstandje weggewerkt hadden en rustig op onze stoeltjes zaten te chillen komt er een grote witte campervan aan en na een paar Nederlandse scheldwoorden voelde ik al een gezellig avondje aankomen. 5 Nederlandse gasten, en daar hebben we 2 gezellige dagen mee beleefd. Na weer wat regenachtige dagen reden we verder naar Townsville de thuis haven van Magnetic Island. Daar pakte we samen met Billy de ferry naar Magnetic Island, 178 dollars lichter doordat we onze grote vriend mee wilde nemen. Eindelijk was het weer wat mooier, de zon scheen en al op de ferry leek het erop dat dit een paar goede dagen gingen worden. Na een Ferry tocht, besloten we het eiland vandaag maar eens te gaan verkennen. Bij een mooie Bay, parkeerde we onze Bil en kookte we onze luch op onze twee gaspitten en zaten we op onze campingstoeltjes te genieten van het uitzicht en de zon. Zon, ik was echt bijna vergeten hoe je dat schreef en dan ben je in de Sunshine state?! Op onze eerste dag op het eiland boekte we onze tour voor de dag erna. Daan en ik doen een Jetski tour en Ashley gaat paardrijden. En wat een tour was het zeg. Het weer was weliswaar wat minder, maar wat hebben we genoten! Helaas geen walvissen, dolfijnen of schildpadden meer gezien, maar wel met 60 km/uur over het water gescheurd en héél veel gelachen. Het weer werd daarna weer slechter en daarom besloten we maar weer eerder Magnetic island te verlaten. Na 2 nachten illegaal geslapen te hebben met elke dag een illegale douche doordat we een hostel zijn ingeslopen en een perfecte tour was het tijd om dit mooie eiland te verlaten. In Townsville nog maar even de stad verkent, maar het feit dat we daar belandde in de plaatselijke casino zegt waarschijnlijk al genoeg?

Doordat sommige plaatsen erg tegenvielen kwamen we veel te snel aan in Airly Beach. Het weer is ondertussen weer erg eentonig; regen, regen en nog eens regen. Buiten het feit dat het weer niet zo geweldig was, kon ik wel zien dat je normaal gesproken prima vertoeven is in Airly Beach. Prachtig blauw water, palmbomen omgeven door heuvelachtig groen landschap. In Airly beach, vertrekt onze zeiltour naar de Whitsundays. Deze tour stond op nummer 1 van mijn lijstje, maar eerst moesten we ons nog 5 dagen vermaken.

11 juni kwam Amy dan eindelijk aan. Waarschijnlijk precies op het goede moment, het weer was nog steeds niet al te best, we verveelde ons en het leven in een camper bijna 24/7 werd steeds iets zwaarder. Ik was gewoon toe aan even echt iets leuks. Het is nu ongeveer 3 maanden geleden dat we afscheid namen van Amy en op het moment dat ik haar een dikke knuffel gaf, twijfelde ik of ik haar ooit nog ging zien.. En daar stond ze dan. „dat is ze toch, Daan?” „ja, dat is ze!” Heerlijk om Amy weer te zien. In de auto maar meteen even uitgelegd wat de bedoeling was komende 2,5 week. De kaart van Australië erbij gepakt, en na dat ik Amy had verteld dat dit niet de wereldkaart was, vertelde ik waar we nu waren en waar we heen gaan. Nee, topografie wordt waarschijnlijk niet heel serieus genomen in Melbourne.

Onze eerste paar dagen kamperen met Amy, waren vooral zo goedkoop mogelijk. In de avond illegaal een camping oprijden en de volgende dag weer weg rijden. Niet zo netjes, maar dat hoort bij het backpack leven. Het leek erop dat het weer wat beter werd. Zo konden we afentoe heerlijk de zonsondergang bekijken, koken bij het water en in onze campingstoeltjes onze maaltijd nuttigen. Ja, op zulke momenten vergeet je de mindere kanten van een roadtrip snel. En tien minuten later als je de afwas aan het doen bent in een bak van nog geen halve meter, met koud water op de grond, vergeet je bijna weer de leuke momenten ha-ha ;-) In Airly kreeg ik ook na 3 dagen slecht slapen, heel veel buikpijn te horen dat mijn kleine zusje geslaagd was. Ondanks dat het een jaartje langer heeft geduurd, was ik een enorme trotse zus. Ik was tot bijna in de nacht wakker gebleven en vol spanning zat ik te wachten op het verlossende smsje. Meteen Dappie gebeld natuurlijk, en tijdens het bellen liepen de tranen over mijn wangen. Op zulke momenten wil je gewoon even thuis zijn, ik wilde haar omhelzen en zeggen hoe ongelofelijk trots ik was, maar die blije gup toverde wel een smile van oor tot oor op m’n gezicht, zó. kan ik vannacht gewoon weer slapen hihi.

Een paar dagen later was het dan eindelijk de dag van de Whitsunday tour. Ik was al vanaf middenacht wakker, aangezien ik in mijn eentje de wedstrijd Nederland - Spanje ben gaan kijken. Maar wauw, wat was het ’t waard! Rond 6:00 heeft dan ook heel de camping geweten dat ik blij was, ach jullie hebben het zelf gezien. In de middag moesten we rond 14:30 inchecken, met bakken viel het uit de lucht. Heel jammer dat op een van de beste touren het weer zo slecht was. Toen we onze boot zagen moesten we heel hard lachen, een grote houten zeilboot. Meteen onze bedden uitgekozen en in de avond hebben we een beetje films gekeken en zijn we optijd gaan slapen. De volgende dag was het gelukkig droog, het was wat bewolkt en een beetje frisjes, maar toch zijn we in de ochtend allemaal het water ingegaan. Nouja bijna allemaal, Amy is uit de boot getakeld en op haar paddleboard gezet… stel je voor dat je haar nat wordt hé. We hebben ook nog gesnorkeld, de whitsundays liggen nog steeds aan het Great barrier reef, maar het reef was hier wel een heel stuk minder mooi en kon niet tippen aan onze snorkertour vanuit Cairns. Nadat Daan en ik de duikplank en de glijbaan op de boot hadden uitgevonden, een warme douche genomen. Wat trouwens een hele onderneming is op een boot. Daarna moesten we weer een stuk varen en werden we in groepjes afgezet op een strand. Vanaf hier gingen we wandelen naar de eerste lookout; uitzich op whiteheaven beach. Ik moet eerlijk zeggen ik had er meer van verwacht. Het was zeker mooi, maar het had gewoon mooier gekund. Je wilt dit plaatje gewoon zien met een blauwe lucht, maar dat was nou eenmaal niet. Ook stond het water erg hoog, waardoor we die witte vlaktes niet allemaal konden zien. Daarna doorgelopen naar het strand zelf. Een van de witste stranden ter wereld. Als je het zand meeneemt of een schelp van whiteheaven beach, krijg je een boete van 5000 dollar! Hier natuurlijk veel foto’s gemaakt en daar kwam ineens héél even de zon door! Uiteindelijk toch gewoon genoten van een goede tour.

Terug op land vertelde Ashley dat ze eerder weg gaat, en voor de dag erna een vlucht heeft geboekt naar Brisbane. In de avond bij de afterparty nog maar één keer met z’n alle een flink drankje gedronken. In de ochtend werden we wakker met allemaal een flinke kater, behalve Amy. Die was op pad gegaan voor een goed "kater-ontbijt”. In de middag aangereden naar het vliegveld voor Ash. BOEM!!! Zo dit is het einde van Billy dachten wij. Heel ver weg zaten we er niet vanaf. Een taxi van bijna 80 dollar kunnen bellen, omdat Ash haar vlucht moest halen en wij konden naar de garage. ‚We hebben hier zeker 1 dag voor nodig dames.’ Doordat Amy weigerde in een hostel te gaan slapen, stonden we 1,5 uur laten in ons eigen privé gillet. Wauw, een heerlijk bed, een grote badkamer, een mega keuken je had er werkelijk alles. Nou ja, gewoon wat je thuis ook hebt. En ik kan je vertellen, dat is heerlijk! Ontzettend genoten en dat op kosten van Jucy. De volgende dag stond Billy weer klaar en konden we ons camper- leventje weer oppakken. 1770, was de volgende bestemming. Na een lang dag rijden kwamen we dan eindelijk aan in dit ’enorme’ dorp. Halleluja, in de nacht was Australie - Nederland en we hebben dit dorp 6x door moeten rijden voordat ik een plek had gevonden waar ik überhaupt deze wedstrijd kon bekijken. Met als resultaat, in een woonkamer van een hostel met precies 6 mensen. Mmm, ik had me hier wel wat meer van voorgesteld! De dag erna boekte we onze motor tour. Geweldige ervaring. Op van die kleine motors ongeveer 2,5 uur rondgereden. We werden rondgeleid door prachtig landschap, onderweg 100e kangaroos gezien en als afsluiter de zonsondergang bekeken met heel de groep. Super tour!

Een paar dagen later kwamen we aan in Rainbow Beach. Vanaf hier vertrekt onze tour naar Fraser Island; het grootste zandeiland ter wereld! De dag ervoor was onze briefing, om ons voor te bereiden op deze tour…. Hoe we moesten reageren als we een dingo, spin of dodelijke slang zagen, wat je moest doen als je 4x4 jeep vast zat of oversloeg en wat wel en niet mocht. Deze briefing zorgde vooral voor veel paniek en Amy heeft er volgens mij serieus aan zitten denken om een hotel te boeken en niet mee te gaan. Maar uiteindelijk zijn we toch met z’n 4e de 4x4 ingestapt. De bedoeling van de tour was rondrijden over het eiland in 4x4 jeeps. Ongeveer 30 personen, opgesplit in 4 groepen. Elke groep had één koelbox en daar zat je eten in voor de komende 3 dagen met een vel papier, waar precies op stond verteld wat je elke dag kon eten. Natuurlijk zaten wij met z’n 3e in één groep en op weg naar Fraser onze groep maar meteen kennen laten maken met Guus Meeuwis - per spoor. En zo zaten we met z’n 8e een trein na te doen op kedegedeng kedegedeng, haha goed voor de sfeer! Op de ferry onze ogen uitgegekeken of we aub een walvis zagen. Daan die roept al weken: ‚als ik een walvis zie is mijn reis/ leven compleet!’ Maar helaas… Op het eiland aangekomen zagen we als snel onze eerste dingo en dan ineens springt Amy op: WHALE WHALE, en ja hoor! Daan oprecht het gelukkigste kind op aarde, maar wauw wat was dat vet. Het weer was trouwens prachtig, met het zand en de prachtige oceaan leverde super plaatjes op. Het was een geweldige tour, met prachtige stops als; Lake wabbie, Lake Mckenzie, Champagne pools, Indean Head, Ship wreck. Een geweldige groep mensen en 2 heerlijke nachten! Fraser zal ik niet snel vergeten.

Wij vonden Fraser Island geweldig en het Basic leventje zoals in een tentje slapen zonder matjes kunnen wij inmiddels wel aan, maar Amy dacht hier anders over. Die noemde het de WOIII. Het feit dat ze mieren op had gegeten en 3 dagen niet heeft kunnen douchen, omdat de douche zo vies was, is net iets té voor onze prinses. We hadden Amy beloofd, als ze Fraser zou overleven (ze was er heilig van overtuigd, dat ze daar zou sterven) dat we dan een nacht in een hotel gaan slapen. En zo reden we vanuit Rainbow Beach helemaal naar Brisbane en checkte we in in ons hotel. Vonden wij natuurlijk ook niet heel verkeerd. In de avond zijn Daan en ik samen op pad gegaan en hebben we rondgelopen in Brisbane. De komende dagen stonden de theme parks op de planning. Dit stond hoog op Amy’s lijstje, er moest namelijk een foto komen met Tweety in Movieworld en deze ’droom’ werd op 26/6 zomaar werkelijkheid. De dag erna zijn we naar Sea World gegaan, een soort van dolfinarium, maar dan met attracties en televisiefiguren als; spongebob, dora etc. De hele dag aan Brittje gedacht, wat was ik graag met dat poppetje daar naar de Dora show gegaan ;-) In de avond naar Surfers Paradise gereden om daar onze laatste avond met Amy af te sluiten. Lekker pasta gegeten, zoals Amy het wilde! In de avond weer helemaal terug gereden naar Brisbane, om de volgende dag Billy in te leveren na 4 weken reizen en om helaas opnieuw afscheid te nemen van Amy.

En zo zit onze 4 weekse roadtrip erop! Het waren 4 hele intense, hectische, leerzame maar ook zeker mooie weken. Het was niet altijd makkelijk, maar wel bijzonder leerzaam! Buiten dat deze blog waarschijnlijk weer veelste lang is, is hij heel breed omschreven. Ook hier had ik wel weer een half boek over kunnen schrijven. Wel leuk om nog even te vermelden: we hebben ons plan omgegooid. We gaan nog 2 weken naar Azië. Waar, Waarom lezen jullie later wel weer! Ondanks dat we Amy ontzettend missen, vinden we het heerlijk om weer met z’n tweeën te zijn! We gaan ons laatste stukje oostkust Australië afwerken en héél erg genieten van onze laatste weken.

p.s we missen jullie wel hoor - tot snel

xxxxxxxxxxxxxxxxx Daan & Maud