Alice springs - Darwin

Hallo allemaal, het is alweer een tijdje geleden dat ik een update heb geschreven, maar gelukkig heb ik alles elke dag opgeschreven, zodat ik jullie kan vertellen wat we allemaal weer hebben beleefd. Ik zal maar gewoon beginnen waar we gebleven waren. Volgens mij was dat bij het afscheid van onze lieftallige farmer Tim.

Tim had ons, na een ochtendje werken afgezet bij het hostel wat we hadden geboekt: Annie’s Place. We waren na een week eindelijk weer in de bewoonde wereld en dat voelde heerlijk! We hadden een fijne kamer, een lekker zwembad, wifi en we konden weer eten en drinken waneer we wilden! Het voelde even als ongekende luxe, maar om eerlijk te zijn wende dit weer snel en had ook de bewoonde kant van Alice zijn nadelen. Zo stuitte we meteen op de aboriginals, die we overal zagen in het centrum. We moesten boodschappen doen, dus we konden er niet omheen! maar wat stinken die mensen zeg… We noemen ze dan ook maar Koosjes, dan kunnen we tenminste zeggen:’oh nee, weer een Koosje’, zonder dat we worden aangevallen. We moesten ons een paar dagen in dit gat zien te vermaken, voordat onze 5 daagse tour door het red centre begon. Deze paar dagen bestonden vooral uit; bijkomen, lezen, zwemmen, slapen en facetimen. Zo was mijn mama een van deze dagen jarig, en wenste ik heel even dat ik in Nederland was. Het is zo raar, 15 maart vertrokken we met z’n tweeën en de tijd gaat zo snel, maar het gewone leven in Nederland gaat gewoon door. We hadden zoveel tijd om te beseffen hoe goed we het hadden en dat deed ik dan ook. Elke ochtend genoot ik van ons gratis ontbijt (waar we de wekker voor zette) en deden we het heerlijk rustig aan!

25 april

vanochtend begon al heel vroeg onze tour. Om 4:30 ging de wekker. tijdens onze reis hebben we al vaak de wekker gezet op absurde tijden en ik vind het maar moeilijk om er aan te wennen. Het gaat bij mij ook altijd op twee fronten mis; ik word er niet wakker van en ik zet mijn wekker altijd op het verkeerde tijdstip. Gelukkig gaat het bij Daan altijd goed, anders was ik nu waarschijnlijk in Nederland, aangezien ik dan mijn vlucht in Dublin had gemist. Om 6 uur dacht ik dan eindelijk de stinkende aboriginals achter me te laten, tot ik in onze tour bus stapte. Zit er de meest stinkende Duitser ooit naast je, gelukkig hoefde we maar 460 km door de outback te rijden… vandaag stond de Uluru op de planning, met in de ochtend een kamelen rit. Zo hebben we om 7:00 op een kameel gegaloppeerd, in m’n broek geplast van het lachen en mijn wekker uitgezet. Zoals ik al zei, ik zet mijn wekker altijd verkeerd! In de middag, na een lange busrit kwamen we aan bij onze eerste kampeerplaats. We konden op adem komen, aten sandwiches en kregen een kleine introductie van wat we vandaag zouden gaan doen. Uluru, ook wel Ayers Rock genoemd! De berg die je gezien moet hebben, als je in Australië bent geweest en de berg waarvoor we helemaal naar Alice zijn gevlogen! Eerst gingen we naar het culturele centrum van de Aboriginals, om daar iets meer over de cultuur en de manier van leven te leren. érrug interessant natuurlijk, er kwam eigenlijk vooral een ding naar boven: beklim niet de heilige berg van de Abo’s!!! Ondanks dat zij dit erg belangrijk vinden, is er gewoon de mogelijkheid om hem te beklimmen. Je ziet het niet héél veel mensen doen, maar toch zijn ze er. En jawel in onze groep was er ook één zo’n flapdrol, dezelfde stinkduitser naast ons in de bus. Good luck mate, dat ding is hoger dan de Eiffeltoren, het is snikheet.. jij liever dan ik! Toen zijn we begonnen aan de hike, rondom de Uluru, we konden kiezen tussen 10, 5 of 2,5 km. Iedereen deed 10, maar wij vonden 5 km genoeg. Wij zien niet zo van die wandelaars, maar wel genoten. Vervolgens zijn we naar een punt gereden, waar je de zon onder ziet gaan met op de achtergrond de Uluru. Onder het genot van een glas champagne en een dipje hebben we van dit wonderschone plaatje genoten! We leerde de groep beter kennen, we maakte foto’s, maar waren vooral aan het genieten! In de avond bij de kampeerplaats gekookt, het kampvuur aangemaakt, en de swaks rondom het vuur gelegd. Een swak is een soort van slaapzak met een dun matje erin, en daar zouden wij vannacht in gaan slapen. Voor het slapen, deden we spelletjes met elkaar rondom het vuur en super erg gelachen. Toen iedereen ging slapen, begon ik mijn dagverslag te schrijven. met mijn blauw verkleurde knuffel op mijn buik, lig ik in mijn swak. Met de sterren boven ons hoofd liggen we buiten te kamperen in de buitenlucht. Een moment waar ik zo erg naar uitkeek en daarom er met meer dan 100% van genoten. Ik koos de mooiste schitterde sterren en gaf ze allemaal een naam, namen van mensen waarmee ik deze ultieme geluks momenten nooit mee zal kunnen delen, omdat dit helaas niet mogelijk is. Wat zouden ze trots op ons zijn..

26 april

Vandaag boen onze tweede dag alweer en wel geteld om 4:45. We moesten ontzettend plassen, dat kwam misschien omdat je 1 liter water per uur moest drinken overdag. Om 6:00 zaten we bijna allemaal in de bus, nou ja bijna allemaal. Daan en ik waren nog een keer naar de wc, oeps.. Het was ontzettend vroeg, maar van een nachtje onder een prachtige sterrenhemel slapen krijg je dubbele energie! Waar we toen naar toe gingen was echt adembenemend! We gingen de zonsopkomst bekijken met het uitzicht op de Ayer Rock en de Kata Tjuta. Geen woorden voor en waarschijnlijk, ondanks de 500 foto’s zul je er nog geen weet van hebben hoe prachtig dit was. Dit was iets dat moet je met je eigen ogen gezien hebben, en óók dit was iets waar ik voor naar Aus ben gekomen. Na een half uurtje rijden, een sanitaire stop verder kwamen we aan bij het Kata Tjuta gebergte. Het is grappig, want als wij aan het red centre denken, denken we aan de Uluru. De Kata Tjuta is zó veel indrukwekkender. Helaas moest ik aan het begin van de hike alweer naar de wc! Ontzettend klote aangezien we deze onderweg niet meer tegen zouden komen! Na eerst een gezamenlijke wandeling hadden we de keuze uit de kleine of de grote wandeling. Iedereen koos voor de grote, maar ik had al besloten dat ik de kleine zou doen. Ik kan er ook niks aan doen dat we met 18 padvinders op pad zijn, maar deze padvinders wisten me toch te overtuigen. Ondanks dat mijn schenen uit elkaar klapte, ik mega moest plassen en nog een keer vol op m’n gezicht ben gegaan heb ik er toch van genoten. Het is zo mooi en indrukwekkend en het besef dat je hier waarschijnlijk nooit meer gaat lopen, is ook een gevoel opzich. Toch was ik erg blij toen ik 3,5 uur later met m’n billen op de meest smerige wc tot nu toe in Australië zat! Daarna zijn we terug gereden naar het kamp, daar hebben we lunch gemaakt (kamelen burgers) alles opgeruimd en moesten we de bus inladen en ons klaar maken voor een lange rit naar het volgende kamp. Een paar uur later kwamen we aan in Kings Creek, vlakbij de Kings Canyon. We hadden hier zelfs wifi, dus mama maar even laten weten dat we nog steeds in leven zijn. We hadden 1,5 uur vrije tijd, nog even getwijfeld over een helikopter vlucht, maar 60 euro voor 5 minuten is misschien toch een beetje teveel van het goede! Dus een heerlijke douche genomen om vervolgens in onze pyjama de zonsondergang bij het kampvuur te bekijken. Daarna met de groep verhalen gedeeld en gezongen en vervolgens genoten van de bbq! Daarna was het mijn beurt voor de afwas! ook hier heb ik me weer enorm staan opvreten. Dezelfde stinkduitser liep nog steeds in hetzelfde shirt, en je zweet hier gewoon! Ik heb twee verschillende shirts per dag aan, om een indicatie te geven. Een paar uur later, lagen Daan en ik weer in onze swak, onder de sterren. We luisterde naar de krekels en naar het gesnurk van een half Japans half Arabisch meisje, maar beter dan het gesmak van twee Koreanen…

27 april

Vandaag konden we uitslapen en ging de wekker in plaats van om 5:00 om 5:15, ongekende luxe.. Na het ontbijt gingen we richting de Kins Canyon. Nadat iedereen zijn waterfles had gevuld en had geplast begonnen we weer aan onze 3,5 uur durende wandeling. We begonnen met een klim, ook wel the heart attack climb genoemd.. Toen ik dan eindelijk op die berg stond met een hartslag van 300, was het ‚t puffen wel waard! WAUW, wat een super gebied is dit. Eigenlijk heb ik de hele wandeling genoten van alles; het prachtige uitzicht, de leuke mensen om ons heen, de schrale grappen van Jason, van de hoogtes, van Daan die zich over haar angsten heen zette en van het feit dat we gewoon in fuckin Australië zijn! Hoe vet is dat, soms hebben we het gevoel dat we in een soort van droom zitten en besef ik het half. Maar deze tour zal ik niet gauw vergeten. Het is zo geweldig, om mensen beter te leren kennen in 3 dagen! Soms heb ik zo snel een vooroordeel van mensen en Oz is daar in een goede leerschool voor mij! Zo was het bijzonder dat we naar Amy aan het kijken waren, terwijl ze opera zong midden in de Kings Canyon, de gekke groepsfoto’s en alles was zo leuk. Toch was ik blij dat het einde inzicht kwam, en luisterde ik samen met het half Arabische half Japanse meisje naar Marco Borsato. Terug naar het kamp gereden, geluncht en geprobeerd onze tweede prijs in de wacht te slepen. Gisteren hadden we al de best opgerolde swak, ook vandaag hadden we weer de beste, maar ging de prijs naar de duitsers! Toen was het alweer tijd voor een lange busrit richting Annie’s Place (hostel). Samen met Carmen, mijn Australische mama, candy crush gespeeld. Toen ik dan ook level 290 in één keer voor haar haalde, na 3 maanden vast gezeten te hebben, vlogen we elkaar in de armen.. wat een heerlijk mens was dat! In de bus nog een quiz gespeeld in teams, wat was dat geweldig zeg. Daantje door de microfoon het volkslied gezongen en ik mee schreeuwen of ik aan de basis sta van de wk finale! Daarna moesten we een jongen uit het team transformeren als meisje. ge-wel-dig, Jessie oorbellen ingedaan en helemaal opgemaakt en daarna gingen alle jongens/ meisjes dansen. Rond 18:00 waren we allemaal in ons hostel en hadden we precies 1,5 uur voordat we met z’n alle gingen eten en een ’paar’ drankjes gingen doen. Met in ons achterhoofd dat we de volgende dag om 4:00 moesten opstaan begonnen we aan deze avond. Deze eerste 3 dagen van een geweldige tour moesten we goed gaan afsluiten. De nodige liters drank werden besteld, the fish and chips werd opgegeten en een paar uur later stonden we te danson op de tafels, te shotte aan de bar en met elkaar te dansen alsof we elkaar al jaren kennen. Toen ik ook nog drie Nederlandse meisjes (de eerste in Alice)tegenkwam, was het feest compleet. Toen het midden in de nacht was, en Daan besefte dat we over een paar uur naar Darwin gingen vertrekken, kon ze gaan beginnen mij weg te slepen.. Ik was niet meer in staat een dagverslag te schrijven, maar ik kon nog lopen hoor jongens! No worries ;-)

Geweldig einde van een geweldig eerste deel van de tour!

28 april

De wekker ging vroeg, en ik snapte er weinig van. Vandaag zouden we gaan beginnen aan onze twee daagse busreis naar Darwin. Onderweg hadden we verschillende stops. De eerste dag vooral veel geslapen in de bus. Volgens mij hebben we op dag 1, 900 km gereden, met onderweg een paar mooie stops. Tegen het eind van de middag kwamen we aan bij ons motel. Heerlijk een koud drankje gedaan, een douche genomen en lekker ge’bbqt met de nieuwe groep. Alhoewel heel wat slaap, nog steeds doodmoe. Toen we naar bed gingen, heel het motel op z’n kop door de grootste sprinkhaan die ik ooit heb gezien!

29 april

Ook vandaag zaten we weer om 5:00 in de bus, nog een dagje. Om 07:00 hadden we onze eerste stop, en wat voor een! Holy, een hotwaterpool, midden in het regenwoud aka jungle. Mega helder water en het voelde ook echt als een warm bad, geweldig! Daarna gingen we een stuk zwemmen met de groep. Spinnen zo groot als je hand genesteld in spinnenwebben net boven je hoofd. De wwoof week heeft ervoor gezorgd dat ik niet meer zo bang was. Ik dacht aan roomsje, m’n lieve vriendinnetje.. Hoe zij zou reageren als ze er nu bij was ha-ha! Daarna weer een paar uur gereden tot de volgende stop, en dat was me er eentje… Je moest op eigen risico het water betreden. Er konden gevaarlijke krokodillen in het water zitten en nog veel meer andere dieren. Toch besloten om het water in te gaan. Het was er zo mooi! We waren omgeven met rotsen en watervallen, en dat kon ik niet aan mezelf voorbij laten gaan. Nadat de tourguide mij vertelde dat krokodillen heel snel konden zwemmen, toch maar besloten naar de kant te gaan. Toen gingen onze laatste uurtjes in de bus van start. Rond 4 uur kwamen we aan in ons hostel, we hadden rond 19:30 afgesproken om een hapje en drankje te doen bij monshoons. Na eindelijk weer mama gesproken te hebben na 6 dagen en mijn kleine zusje die blijkbaar was geopereerd was het tijd om nog even wat dingen te regelen voor morgen; vliegtickets bali! Na een gezellige avond en een dikke knuffel van mijn favo tourguide, die overigens zo lelijk en dik was dat m’n ogen er pijn van deden... Normaal kan ik niet naar roodharige, bebaarde dikke mannen kijken, maar hij was een en al genieten. Gonna miss you Chris! Na knallende koppijn redelijk optijd m’n ziekenhuisbed ingeploft! Morgen wordt een lange en zware dag (3 weken zonder skateboard ;-) 5 dagen tour, je was geweldig!

30 april

Een beetje gespannen werd ik vandaag wakker. Dankzij mijn nieuwe ritme werd ik om 06:00 uur wakker. Om 10:00 uur werden we opgehaald door Danny. Danny is de vriend van een oom van Danielle. Hij zou ons een dagje mee uit nemen en in de avond ons droppen bij het vliegveld. Wow, wat is Darwin trouwens heet zeg, ontzettende klamme hitte en echt niet fijn. ik had dan ook ontzettende hoofdpijn en we hadden allebei last van onze keel door de airco in het hostel. Samen met Danny, naar z’n huis gereden en een kopje thee gedronken en daarna zijn we met z’ n 3e gaan eten in een Indonesisch restaurant. Ongelofelijk lekker, en het tot de laatste rijstkorrel opgegeten. 'Wil je meer?’ ‚nee nee, het was gewoon echt heerlijk!’ Als ik mijn volgende drie weken dit te eten krijg hebben we niks te klagen. Opzich hebben we sowieso niets te klagen;

Nee, we hebben niks te klagen. We vlogen na dit avontuur naar Bali, waar we momenteel alweer één week zitten! In het volgende verslag, zal ik jullie meer vertellen over de avonturen in Indonesië. Weer wil ik mijn welgemeende excuses aanbieden voor het lange verslag, maar ik kan het niet korter!

adiooooos

Daan & Maud