Vandaag zouden we ons tv debuut gaan maken op de Australische televisie, Amy werkt achter de schermen bij de televisie. Zij zou er voor gaan zorgen, dat we de beste plekken kregen, en met onze koppen achter de Linda de Mol van Australië in beeld zouden komen. Ik kan jullie vertellen, dit was een droom die uitkwam… Nee, niet bepaald. Het begon met een uurtje warmdraaien. Een man die dezelfde mate van adhd als Jochem Meijer heeft, mocht één uur helemaal losgaan. Met allerlei gebaren kon hij ons als een soort van televisie robot laten klappen, schreeuwen, oeeee’en en aaaaaah’en. Had mevrouw of meneer het verkeerde antwoord gegeven:aaaaaahhhh, had meneer of mevrouw meer dan 10000 dollar, middelmatig klappen enz. Na een uur klappen hadden we de commando’s begrepen en waren onze hadden al een beetje rood aangelopen. 6 televisie shows van weekend miljonair konden we bijwonen, maar het mocht ook minder… Na twee shows waren onze hadden ipv rood, eerder blauw van het klappen, en hadden we het ongemakkelijk lachen achter Eddie de Mol ook wel gehad. Ik voelde mezelf totaal niet op mijn gemak daar, je ziet dan telkens hoe je in beeld komt op televisie op een apart schermpje. Ik had telkens jeuk aan m’n neus, het gevoel dat m’n haar niet goed zat enz, maar even krabben staat een beetje raar. Het was een leuke ervaring, maar aangezien het buiten 35 graden was, besloten wij even de stad in te gaan en het vooral rustig aan te doen. Met deze temperaturen wil je eigenlijk alleen maar op de noordpool staan, maar dat was helaas niet mogelijk. We besloten naar China Town te gaan in Melbourne en ons daar te laten onderdompelen in de Chinese cultuur. Aangezien je in Melbourne meer Chinezen en alternatieve ziet dan gewone mensen, moesten we er toch echt aan geloven.. Heerlijk gegeten, het was tijd om terug naar de show te gaan, waar Amy weer op ons zou wachten. Zij had lotjes voor ons geregeld, waarmee wij nog wat geld konden winnen, helaas geen geluk! Nou moet ik eerlijk toegeven, dat de mensen die daar 6 uur in de studie hebben gezeten, geklapt en geoeht en geahht voor hun leven, het eerlijk gezegd net iets meer verdienden!

2 april - boze chinees

De temperatuur was goed vandaag, we hadden de avond ervoor ons een klein beetje verdiept in de kunst van Melbourne. Ik had al een paar keer eerder aangegeven dat ik de graffiti in Melbourne wil zien, dit had ik achteraf beter niet kunnen zeggen, want de nodige flauwe opmerkingen zijn voorbij gekomen ;-) Ik had Daniëlle toch overtuigd en vandaag zouden we dan toch een heel klein beetje cultuur gaan snuiven. Hosier Lane in Melbourne, daar moesten we naar op zoek. Gelukkig hadden we de plattegrond met de uitgestippelde route naar dit zijstraatje nog in onze kamer laten liggen. Melboure is niet zo groot joh! Gelukkig lopen er overal lieve vrijwilligers rond in de stad, die ons goed konden helpen! Een kleine wandeling en daar waren we dan. Graffiti walhalla van Melbourne, we waren best een beetje onder de indruk en we hebben super foto’s gemaakt! De doping van de Chinese cultuur was ons zo goed bevallen, dat we besloten om maar weer wat Chinees te gaan eten… Dit hadden we beter niet kunnen doen. Een grapje, wat ik net iets te hard deed, schoot nou niet bepaald in het goede keelgat. Na 5 minuten kei hard te lachen, en beschamend omgedraaid te hebben gezeten en wat lieve woorden van Daan:’sorry’, besloten we maar om te gaan betalen en te vluchten uit China Town. Voor het zelfde geld heb je heel Australisch China achter je aan…

3 april - Crown

In de middag hebben we wat regelzaken op orde gesteld, en de reis wat meer vorm gegeven. 15 april, beginnen we aan ons eerste Wwoof avontuur. Willing work on organic farm, klinkt dat niet fantastisch? De reis gaat naar Alice Spring, ongeveer het warmste deel van Australië. Hier worden we opgehaald door een man die we totaal niet kennen, we weten alleen dat wij vijgen en dadels gaan plukken op zijn palmbomen landgoed en in ruil daarvoor mogen wij slapen en eten op de farm, wat wil je nog meer in een gemiddelde temperatuur van 37 graden? De verhalen van dit avontuur krijgen jullie uiteraard nog te horen. Toch waren we best een beetje blij dat ons eerste wwoof avontuur werkelijkheid ging worden! We besloten dit dan ook te gaan vieren met een drankje in Melbourne. We hadden met twee gasten, die we in Sydney/ Manly hebben leren kennen, af gesproken in de Crown. De Crown is ongeveer het duurste hotel van Melbourne. Voor een overnachting ben je al gauw zo’n 8000 dollar per nacht kwijt. Tijdens het wachten in de ontvangsthal, viel ons oog op een zangeres. Mooie dame, werd begeleid door een iets wat lelijkere heer op piano, maar wauw. Ben Saunders was er helemaal niks bij! Toen ze klaar was met haar optreden, stapte ik er iets wat verlegen op af. Hello, I’m very impressed, are you famous? Pff, wat voorschut. Met m’n beste engels moest ik ondervinden dat deze mevrouw best beroemd was, maar ze heeft toch nog wel even haar naam in mijn telefoon gezet. Ha-ha, toen ze haar naam begon te spellen:’Sorry, my English is not very well’. Bij de letters van het alfabet ga ik telkens fataal de mist in! Na het weerzien met Tim & Tom, besloten we om naar het casino, gevestigd in Crown te gaan. Mega groot! Als kindjes in de ballen bak liepen we tussen de roulette tafels en gokkasten. Na een klein gokje en een paar foto’s met de gewonnen fiches verder, besloten we maar om dit paradijs achter ons te laten! Na een drankje op het water, met uitzicht op de skyline van Melbourne de avond heerlijk afgesloten!

4 april - Priece brother

Vandaag zouden we cadeau’s gaan kopen voor de familie Olifiers, waar we ondertussen alweer een poosje verblijven. Na een leuk gesprek met 2 Australische mensen die overigens dachten dat we Zweeds praatte, uit de tram gestapt. Niet veel later hoorde we 2 gasten zingen:’even gaan kijken?’ Twee broers, totaal verschillend lieten daar even half Melbourne zien, wat ECHT muziek maken is! De een had zo’n vet haar dat het pijn deed aan je ogen, geknoopt in hoog knotje boven op z’n bol, de ander had lang droog rasta haar. De een ging helemaal los, en de ander stond rustig op zijn gitaar te tokkelen, en met één voet op een holle trommel te stampen. Maar werkelijk waar, misschien komt het tot nu toe niet over, maar ik was echt verliefd op deze Priece brothers. Daar waren we dan midden in Melbourne, ik was maar gaan zitten op straat aangezien ik had besloten dat ik hier niet weg zou gaan voordat ze zouden stoppen met spelen. Onze vetharige brother stond als een losgeslagen tijger, springend op de grond te stampen waar door middel van een lastige constructie hij ritmisch op een tamboerijn kon stampen en terwijl hij helemaal los ging had hij ook nog 3 kleine balletjes in zijn hand, waar die een geweldig geluid mee produceerde. Even later werden zijn balletjes ingewisseld voor drumstokken, waarmee die op de gitaar van z’n broer begon in te slaan. Wat een geweldige kerel zeg, koprollend stuiteren door een kring die werd gevormd door enthousiaste filmende tourristen. Voor 10 dollar kochten we hun album, vroeg ik z’n handtekening en zijn nummer. Nee, dat is niet waar, maar ik was verpletterd door hun muziek. (ik zal proberen een filmpje te uploaden) —> Priece brothers - Melbourne, zoek het anders even op internet. In de avond zouden we een „drankje” gaan doen met Amy, Tim en Dylan. het drankje, kostte 38 dollar per stuk en werd fish ball genoemd, zo groot als een vissekom! Nu snapte ik ineens waarom Libby zo nodig een foto wou maken van, vóór en ná de fish ball ;-) Die avond nog de cadeau’s gegeven en afscheid genomen van Libby, die vertrok de volgende dag naar Honk Kong met vriendinnen. Geweldige lieve vrouw, en voor als ze deze blog ooit in een vertaal machine gooit: dankjewel voor de geweldige tijd, die wij met jou mochten beleven!

5 april - Great ocean road

In de ochtend moesten we onze tassen klaar gaan maken, een beetje wassen. Vandaag zouden we vertrekken naar het beach house gevestigd aan de Great Ocean road. The Great Ocean road is een erg bekende weg langs de mooiste kustplaatsen van Australië, met als hoogtepunt de Twelve Apostels, wat er overigens geen 12 meer zijn. Deze rotsblokken storten langzamerhand in elkaar, misschien daarom zo beroemd? Na een boodschap stop in Geelong (2e grootste stad van Victoria) doorgereden naar Seperation Creeck. Met onderweg nog wat kleine stops, voor wat foto’s kwamen we dan ongeveer 3 uur later in het huisje. Super gezellig huisje, met van alle gemakken voorzien! Hier kunnen wij ons wel een aantal dagen vermaken! In de avond hebben we gezellig met Rob, footy gekeken. Footy is de #1 sport van Australië en erg gaaf om te zien. Doordat Rob een drankje teveel op had, vermaakte wij ons prima… De gemiddelde ajax hooligan is er niks bij, geweldig!!! Toen we naar bed wilden gaan, kwam Daan, oog in oog te staan met haar grootste angst: wormen! Die kruipten vanuit buiten door het gangetje, richting onze kamer. Paniek! Ik had zo op Facebook gekund: Vriendinnen be like - ruimen vieze wormen voor elkaar op. Iehw, met een wc papiertje, ruimde ik de eerste paar op, terwijl Daan onze kamer aan het afschermen was met handdoeken. Alle openingen waren dicht gelegd met handdoeken en Daan was verhuisd naar boven in het stapelbed, tijd om te slapen, morgen stond de road trip op de planning!

6 april - Road Trip

De wekker ging al vroeg, we hadden heerlijke sandwiches gemaakt als lunch, alle spullen lagen klaar en we konden beginnen! We hadden prachtig weer, de zon scheen, alle materialen voor prachtige foto’s, onze privé fotograaf en taxichauffeur! Omdat Rob al verschillende keren de route heeft gereden langs de Great Ocean Road, kon hij ons meenemen naar prachtige plekjes, die de gemiddelde tourrist niet weet te vinden. Prachtige wandeling gemaakt door het regenwoud, naast de oceaan! Het was een lange rit, richting de 12 apostels, maar onderweg stopten we regelmatig, om te genieten van het mooie uitzicht. Paar uur later kwam we aan bij de eerste apostel, we hadden ondertussen honger gekregen; lunchtime! En wat voor lunch was dit… Met onze tassen die voorzien waren van de sandwiches en drinken, kleedjes enz liepen we de trappen naar beneden. WAUW, daar zaten we dan, prachtige oceaan naast ons, met uitzicht op de eerste paar apostelen (rotsformatie in de zee) en naast ons hoge rotskliffen. Waarschijnlijk hebben de meeste van jullie de foto’s al op Facebook gezien, maar ik moet er bij vertellen, dat je dit gewoon met je eigen ogen gezien moet hebben, om te beseffen hoe ongelofelijk mooi het was! Toen ik daar zat, met het uitzicht wat we hadden, mijn sandwich en de zon op m’n toet besefte ik weer even, waarvoor ik de afgelopen tijd zo hard heb gewerkt en hoe ongelofelijk goed we het hier hebben! De zee kwam dichter bij ons kleedje, dus het was tijd om de stijle trappen weer omhoog te lopen en naar de bekende plek te gaan; met uitzicht op de overgebleven apostelen. Helaas stond de zon zo, dat het lastig was om goede foto’s te maken, maar het was meer dan prachtig! Nog wat super mooie strandjes opgezocht, en toen was het tijd om terug naar huis te gaan. Ik was een beetje moe, door al dat genieten ;-) dus onderweg heerlijk geslapen! Toen we eenmaal thuis waren, had ik weer energie voor tien! Toen het donker begon te worden, kreeg ik het in m’n kop om te gaan zwemmen, Daantje meegezogen in het idee. Ha-ha, het was goud! Na een warme douche, een kampvuur gemaakt bij het strand, dekentje en muziekje erbij en genieten geblazen <3

7 april - echte tieners

De avond ervoor was Amy ook aangekomen bij het beach house, en in de ochtend besloten we met z’n 3e te gaan wandelen langs het strand. Toen we weer thuiskwamen, besloten ik en Daan nog maar een duik te nemen in de zee! We hadden de bodyboards ontdekt, ondanks het weer niet optimaal was, vermaakte we ons prima! De golven waren mega, maar aan elk feest komt een einde. Het was tijd voor een paar wandelingen en fish & chips in het stadje. De wandeling naar de waterval, was mega ha-ha. Nog wat chinezen voor de gek gehouden; Net als of doen of je een slang ziet en heel hard snake roepen en even later wegrennen…. ja, zo laat je 3 chinezen, 5 minuten naar een stuk gras kijken! In het stadje aangekomen, maar 2 skateboards gekocht! Ik weet gewoon wat de helft van jullie denkt, inderdaad, wij blijven voor altijd teenager ;-) Helemaal gelukkig met ons nieuwe speeltje, skateboardde we weer naar de auto. Jongens, wie kan er nou zeggen dat je hebt geskate aan de Great Ocean Road, gouddddd.

8 april - regen, regen & een bodyboard

Het zou een regenachtige dag worden, de winter is hier trouwens begonnen, maar de temperatuur blijft gelukkig oké! In de ochtend zijn we gaan shoppen met Amy, en in de middag de regen en de golven getrotseerd. Toen mijn board door een hoge golf en een domme fantasie tegen mijn hoofd aan vloog, was het gedaan met de pret. Auw, tijd voor een lekkere warme douche. In de avond de lang verwachtte Fish & Chips gegeten, en toen waren we bijna op het eind van een paar geweldige dagen!

9 april - poetsen

In de ochtend alles gepoetst en weer ingepakt, na een lange reis kwamen we weer aan bij ons tweede thuis;’Melbourne’! Daar lag mijn cadeautje van Sam, Dap & Soum te wachten. Ik was stiekem een klein beetje zenuwachtig, ik had al honderd keer gehoord ‚je gaat het zó geweldig vinden!’. Maar wat hadden ze gelijk! Ondanks dat ik totaal geen heimwee en nog lang niet naar huis wil, raakte deze woorden mij! Lieve mensen die er iets in hebben geschreven, bedankt voor de lieve en bemoedigende woorden! Maar vooral, Sam en Dappie, heel erg bedankt voor de prachtige woorden! Ik zal ze elke dag lezen en aan jullie denken.. het had niet beter kunnen zijn! Hééél véél liefde!!!!

Ik heb deze keer geprobeerd het iets korter te houden, ha-ha! Ik denk dat jullie wel door hebben dat het ontzettend goed met ons gaat. Wij maken hier zo veel mee, en hebben zoveel plezier samen. Er staan nog een paar hele leuke dingen op de planning voordat we verder gaan naar Alice Springs! Ik kijk er weer naar uit om jullie leuke reacties onder het verhaal te lezen. Wij hopen dat jullie een klein beetje voelen wat wij voelen! Australië is geweldig, alléén de subway is beter in Nederland! Ik denk dat ik zo even ga skateboarden ;-)

gangsterkusjessssssssss en lots of lobbbii

Daan & Maudje.