8 juli 2014, was de datum dat we ons avontuur in Australië achter ons zouden laten. Met pijn in het hart stonden we onze bagage in te checken op het vliegveld van Sydney. De plek waar we 4 maanden geleden aankwamen als twee onervaren globetrotters, en kijk is waar we nu staan. Ik denk dat ik wel kan zeggen dat we ongelofelijk veel hebben geleerd hier. Én wat hebben we veel van dit land gezien, Australië bedankt!

Nu was het tijd om nog een klein stukje Azië te bezichtigen; Singapore & Maleisië. We begonnen in Singapore. We hadden in Sydney al het beste hostel geboekt en rond een uur of 12:00 kwamen we na een vermoeiende nachtvlucht vermoeid aan in ons hostel. Het zelfde verhaal als altijd; "u kunt nog niet inchecken mevrouw", met als gevolg dat je dan zonder één uur slaap je jezelf nog minimaal 3 uur moet gaan vermaken. Een kijkje nemen in Chinatown dan maar, ons hostel lag midden in Chinatown wat een prima locatie is in Singapore. Het eten is erg goed en goedkoop en door de prima transport in Singapore is jezelf verplaatsen geen probleem. Afgepeigerd liepen we langs de duizenden souveniertjes die Singapore/ Chinatown te bieden heeft, maar onze benen en ogen wilden niet meer. Terug in het hostel plofte we neer in de heerlijke massagestoel, aangezien we nog steeds niet in ons bed konden. Om 15:00 was het dan eindelijk zo ver, de kamer was klaar. Hele grappige kamers, een soort van hokjes op elkaar gezet met een matrasje erin, een lampje en een luikje (Erg fijn voor de communicatie). Aangezien de halve finale voor ons midden in de nacht begon, besloten we maar te gaan slapen. Om 4:00 liepen we met ons gezicht half oranje geschilderd naar een grasveld waar we met een paar honderd mensen de wedstrijd hebben gekeken en waar we nog maar een nachtje oversloegen. Het feit dat ik m'n gezicht oranje had geverfd zorgde ervoor dat ik m' eerste interview in, jawel Engels, heb gegeven en dat we minuten lang werden gefilmd.

In 6 dagen, 3 nachten overslaan en wel elke dag op pad gaan sloeg er goed in. Ondanks dat we erg moe waren, genoten we van Singapore. Wat een moderne stad is dit. Maar warm!!! Met 2 reserve shirtjes in de tas verplaatste we ons van de ene shoppinghall naar de andere, van Marina Bay naar het foodcorn. De tweede officiële avond in Singapore zijn we naar de lichtshow gaan kijken bij Marina Bay, wat een spektakel en wat een skyline, ongelofelijk. We liepen over de bekende brug waar je nog voor géén euro een ijsje kan kopen op een complex van miljarden euro's. Dat maakte het verschil tussen arm en rijk weer even goed zichtbaar. De volgende dag, pakte we de tram naar Orchard Road, waar elke vrouw hélemaal los kan gaan! 22 shoppinghalls (uit m'n hoofd) met sommige wel 6 verdiepingen. Ik had geen budget voor een nieuwe chanel tas, maar wel heerlijk ontbeten en na 4 maanden de beste croissants ooit genuttigd! In de avond de tram gepakt naar Gardens By the Bay, waar we hebben rond gelopen en een kaartje kochten voor cloud forest dome. Mooie natuur, waar je door middel van enorme hoge brug rondom een door mensen gecreëerde boom liep. Toen het donker begon te worden, begon het ook te regenen en onweren waardoor we niet op de skybridge bij de bomen konden. Wel was de lichtshow van de bomen weer ongelofelijk. "Ik voel me gewoon een Avatar, Maud", waren de woorden van Daan en daar kon ik mezelf prima in vinden! Echt een hele andere wereld... Onze laatste dag gingen we naar Sentosa, een waar paradijs voor iedereen (met veel geld), maar dat hadden wij niet meer. Daarom, liepen we over de brug naar het eiland in plaats van de kabellift, kochten we geen kaartje voor; universal park, underwaterworld, indoor skydive, segway etc. Ik denk dat Singapore sowieso een van de duurste Aziatische landen is, maar het was leuk om een dagje in deze grote 'speeltuin' rond te kijken. In de middag nog maar drie rondjes gerodeld aangezien dit de goedkoopste optie was, erg vermakelijk.. Vooral de Chinese dame die niet doorhad dat ze haar helm verkeerd om op had, maar zichzelf wel afvroeg waarom dat ding niet lekker zat? Het is dat ik geen Chinees kan, anders had ik haar dit natuurlijk even uitgelegd... In de avond besloten we onze laatste avond in Singapore gezellig te gaan uiteten bij Clark Quay, een aan het water gelegen 'dorp' met honderden verschillende dure restaurants en clubs, erg gezellig! Door het kletsen was het al laat, maar we wilde nog naar het bekende Marina hotel. Even later stonde we boven op de top van dit immense hotel, een glaasje cola kost hier dan ook al snel zo'n 20 euro en voor een nachtje slapen ben je al snel €900 kwijt!! Maar snel wat foto's gemaakt van het uitzicht en weg uit deze bizarre miljonairs omgeving. Nee wij voelde ons met onze inmiddels rode banksaldo hier niet écht op ons gemak! En zo lagen we een klein uurtje later gewoon weer in ons €30 kostende hostel, ons laatste nachtje in Singapore alweer!

In de ochtend er vroeg uit want onze shuttle zou ons keurig optijd op het vliegveld afzetten. Althans dat dachten we.. 'De shuttle blijkt vol te zitten', werd ons in de ochtend meegedeeld. Aangezien meneer niet in een vrouwendorm mocht, was het onmogelijk ons een uur eerder wakker te maken. Om weer een dure taxi te nemen, zagen we niet zitten en dus besloten we een risico te nemen en met de tram naar het AirPort te gaan. Veelste laat kwamen we op het vliegveld aan en als we niet rennend met de karretjes door het vliegveld zijn gegaan hadden we ons vliegtuig naar Kuala Lumpur gemist! En bedankt...

Ongeveer een uur later stonden we met onze spullen op het vliegveld in Kuala Lumpur! Aangezien het nog vroeg was en we toch nog lang niet konden inchecken besloten we ons maar te vermaken op het vliegveld. Heerlijk gegeten en rondgeneusd in de winkels (hier wel super goedkoop) en dat zorgde ervoor dat we onze laatste bestemming wel zagen zitten. Uiteindelijk toch maar de star shuttle van het AirPort naar Puduraya genomen om vervolgens weer met ons bagage ergens te staan om vervolgens totaal ontwetend in 33 graden je aftevragen in welke richting je moet lopen om bij je geboekte hostel te komen. Zonder WiFi type je ook niet even in google maps de straat naam in, en om overal maar een taxi voor te nemen. Één dik half uur kwamen we zwetend en uitgeput aan bij ons allllllerlaaaaaatse hostel en tegelijkertijd het allerslechtste hostel. Met 30 kilo naar de 4e verdieping lopen is niet echt een pretje om over de lucht nog maar de zwijgen... Nee, even serieus, kokhalzend liepen we daar over de gang om vervolgens in onze privé kamer de lieve heer te bedanken dat we hier met z'n tweeën zitten! Het feit dat ik mijn pyjama weg kan gooien, geeft misschien aan wat voor verschrikkelijk hostel het was! In de avond ontsnapt uit onze Gevangenis, zijn we ergens gaan eten. Tijdens het wachten op ons eten hebben we letterlijk iemand zien sterven op straat, wat onze eetlust niet ten goede deed. Maar ongelofelijk de handelingswijze hier, als er zoiets gebeurd. Voor de deur van ons hostel liggen sowieso tal van mensen te slapen op een paar kranten en in de smalle straten van China Town, liggen mensen met een arm en een been midden in het pad. Een enorme cultuurshock, begrijp je al en tot nu toe was Kuala Lumpur niet écht ons ding. Ondanks dat we alleen maar droomde van een zwembad, een strand, een schone kamer en een werkende airco hebben we onze dagen in Kuala Lumpur maar zo goed mogelijk benut (in het kader van, we zijn er nu toch) zo bezochten we de Batu Caves, de Twin towers en de shoppinghalls. Onze laatste avond hadden we een bus bestelt naar Penang, een eiland waar we voor onze laatste 6 dagen een heerlijk Resort hadden geboekt! Om kwart voor 7 zat ik letterlijk tussen de stinkende op kranten slapende mannen te wachten, maar hij kwam niet. Ons zelf buiten gesloten van het hostel konden we geen kant op, dus de enige optie was wachten. Toen dan eindelijk de deur open ging, bleek de chauffeuse in slaap gevallen te zijn achter de zitzakken in de 'woonkamer'. Toen ze met haar slaaphoofd tegen ons zei dat we maar daar en daar heen moesten lopen. Knapte er al helemaal iets. Flink chagrijnig maakte ik haar duidelijk dat ik hier absoluut niet akkoord mee ging, en een minuut later zaten we in de taxi op weg naar onze bus! Na wat vertraging kwamen we zo'n 6 uur later aan in ons resort. We konden wel janken van blijdschap; een mega grote kamer, met twee mega grote bedden, een heerlijke badkamer, balkon, flatscreen etc. We waren moe van alles; 4,5 maand reizen was ongelofelijk vet, maar we waren even simpelweg op. We hadden geen zin in uitstapjes, we hoefde geen grotten of apen meer te zien, we wilde ook niet meer met de boot naar een eiland, nee we wilde onze laatste 6 dagen alleen maar relaxen. Onze laatste dagen zagen er dan als volgt uit; we werden wakker rond 10:00 - 12:00, gingen ontbijten, drukte het knopje aan zodat onze kamer werd opgeruimd en de bedjes werden verschoond we liepen naar het strand of zwembad, haalde een handdoek en plofte neer op ons ligbed. Het enige wat we daar deden was eten of een duik nemen in het zwembad. In de avond rond een uur of 7/8 gingen we naar de fitnesse (4.5 maand geleden) wat zelfs best ontspannend werkte, met een hartslag van 195 plofte je in een warm bad of nam je een warme douche (wat afgelopen weken ook niet heel vanzelfsprekend was) terwijl we in ons bed een film opzette belde we de roomservice en bestelde we lekker decadent ons eten. Niks meer en niks minder, ik kan je vertellen het was heerlijk!!

Nu (22 juli, 2014) zit ik in een bus, die overigens luxer is dan een vliegtuig op weg naar het vliegveld, waar we een hotel hebben geboekt om morgen vroeg in ons allerlaatste vliegtuig te stappen. Vlucht nummero 13 alweer. Ik hoop dat we morgenavond voordat ik iedereen in de armen kan vliegen eerst de grond kunnen kussen omdat we veilig zijn geland. Ook hier hebben wij natuurlijk alles van de vliegramp meegekregen, verschrikkelijk! Gisteren zelfs nog met een gezin gepraat die hun vlucht (mh17) op het laatste moment had ongeboekt, het scheelde een haar of die mensen waren er niet meer geweest, hoe kwetsbaar is ons kostbare leventje?? De rillingen gingen minuten lang door m'n lijf. Ook nadat ik ons briefje vond dat de planning was dat we de 17e van Kuala Lumpur naar Amsterdam wilde vliegen, het blijft een akelig idee. Toch ben ik er honderd procent van overtuigd dat wij morgen veilig gaan landen. Wij kunnen niet meer wachten en we zijn best zenuwachtig.

Wat een avontuur en wat een reis hebben wij gehad. Ik ben ontzettend dankbaar en ik heb momenteel niet de juiste afsluitende woorden, die kunnen beschrijven hoe ik mezelf vandaag de dag voel. Trots, dat we het allemaal maar even hebben gedaan. Maar jullie lezen zeker nog wel een keer iets. De laatste blogs heb ik niet online kunnen zetten wegens problemen met de site, maar van elk avontuur is een verslag! Lieve lezers, bedankt voor de lieve reacties keer op keer. En tot snel

Veel liefde, knuffels en kusjes

Daan & Maud